Vorige week hebben afgevaardigden van Limburgse middenveldorganisaties symbolisch de Limburgse sociaal-juridische dienst en de sociale tolkendienst van het Agentschap Integratie en Inburgering ten grave gedragen in ons provinciehuis. Het Agentschap heeft namelijk op haar hoofdzetel beslist om, naast de afslanking met 170 personeelsleden, deze twee diensten te centraliseren in Brussel.
Een groot verlies aan jarenlang opgebouwde expertise in Limburg is dat. In 1964 werd de Provinciale Onthaaldienst voor Gastarbeiders opgericht om “de sociale hulp aan vreemde werknemers te bevorderen”. In 1978 sleutelde men op justitie samen met deze POG aan de vreemdelingen- en de nationaliteitswetgeving. Binnen de POG werd toen de sociaal-juridische dienst gestart, waar men de signalen opving van wat er misliep en waarvoor beleidsaandacht nodig was. Deze dienst kwam tegemoet aan een duidelijke behoefte aan transparante en volledige informatie rond verblijfsstatuut, de rechten en plichten die daaraan verbonden zijn en de tewerkstellingsmogelijkheden. Geen simpele maar wel noodzakelijke opdracht, gezien de steeds veranderende migratiestromen.
Na een transformatie van POG naar PRIC in 1993, besloot de Vlaamse regering heel de integratie- en inburgeringssector in 2015 in te kantelen in een extern verzelfstandigd agentschap (EVA) Integratie en Inburgering. Voorzitter werd mevrouw Zuhal Demir. Aan het Limburgs provinciebestuur werd plechtig beloofd dat de sociaal-juridische en de sociale tolkendienst mochten blijven werken in Limburg. Vlakbij en in constant overleg met de doelgroep waaraan ze ondersteuning, kadervorming en informatie geven. Ondersteuning die niet enkel telefonisch kan geboden worden. Jarenlange ervaring bewijst dat de sector die vinger aan de pols nodig heeft.
Nu, drie jaar na de inkanteling, wordt een kwart van het personeel ontslagen en worden de twee diensten in Limburg gesloten. Zogezegd voor de efficiëntiewinst.
Afgelopen weekend las ik dat staatssecretaris Zuhal Demir de onafhankelijke openbare diensten Unia, samen met MYRIA, het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, en later ook nog de Privacycommissie en de Comités I en P, wil samenvoegen in één mensenrechteninstituut. Zogezegd voor de efficiëntiewinst.
Mevrouw Demir is ondertussen geen voorzitter meer van het Agentschap, waar de impasse groot is. Hopelijk is de toekomst van dat nieuwe mensenrechteninstituut niet dezelfde toekomst beschoren.
Carien Neven
Secretaris beweging.net Limburg
