Nationaal voorzitter Jef De Vrij beëindigt zijn mandaat bij het Internationaal Comité
Het Internationaal Comité (IC) bestaat ongeveer 28 jaar. Sinds 2001 heeft Jef De Vrij als voorzitter een belangrijke functie in de ontwikkeling en groei van de federatie gehad. Op 20 mei gaf hij de fakkel door aan Zalmai Panjsheri. Reden genoeg om met Jef even terug te kijken op de voorbije 16 jaar.
Op 20 mei gaf Jef De Vrij (links) zijn taak als voorzitter door aan Zalmai Panjsheri
Hoe ben je indertijd voorzitter geworden?
Ik werd in 2001 adjunct-secretaris van ACW-Limburg (nu beweging.net) en vanuit die functie werd ik voorgedragen om voorzitter te worden van IC. Ik voelde me er direct thuis en verbonden met die mensen, ook met de problematiek en de mogelijkheden ervan. Het is eigenlijk het mooiste cadeau dat ik ooit gekregen heb: ik heb hierdoor zelf de wereld niet moeten afreizen, de wereld is naar mij gekomen.
Hoe zagen jouw beginjaren eruit?
Op dat moment bestond het IC enkel in Limburg, met iets meer dan 30 afdelingen. Er was een aanhoudende groei, met een plotse uitschieter in 2004-2005 toen we ook in Antwerpen actief werden. Ik ben er zelf nog letterlijk ons secretariaat gaan installeren: we hebben een stel oude kantoormeubelen van Hasselt in een camionette van de CM geladen en in Antwerpen in een leegstaand lokaaltje van beweging.net geïnstalleerd.
Onmiddellijk na onze opstart in Antwerpen was er een fusie met het Platform Russischsprekende Solidariteit. Door deze samensmelting van 38 verenigingen met leden uit de vroegere Sovjet-Unie en de intussen meer dan 70 Limburgse afdelingen, zaten we plots boven de kaap van 100 aangesloten verenigingen. Daarna volgde geleidelijk de uitbreiding naar de rest van Vlaanderen.
Welke evolutie heb je gezien in die 16 jaar voorzitterschap?
In het begin bereikten we hier in Limburg vooral mensen die al langer gemigreerd waren. Daarna begon de instroom van vluchtelingen en dat heeft voor een nieuwe dynamiek gezorgd. De meeste federaties waren georganiseerd volgens één bepaalde etniciteit. Je had de Turkse Unie, de federatie van Italiaanse verenigingen, enz. Maar het IC is internationaal, dus wij hadden en hebben een vrij grote aantrekkingskracht op alle nieuwe groepen van mensen die hier toekomen en niet in de bestaande etnische vakjes passen.
Bij het IC bekijken we de samenleving vanuit de diversiteit die er is. We leven hier, in België, en we willen dat we hier goed kunnen samenleven. We vragen ook dat migranten en vluchtelingen goed kunnen samenleven, zowel met ons, als met andere culturen. Dat is niet altijd vanzelfsprekend, want soms komen ze uit gebieden waar ze een conflict met elkaar hebben.
Daarom gebruiken we ook enkele belangrijke hefbomen om een waardig leven uit te bouwen, zoals werk, goed onderwijs, een goede opvoeding voor kinderen, vormingskansen voor volwassenen, participatie. Sociaal-cultureel werk moet ergens over gaan!
En hoe realiseer je die hefbomen?
Daarvoor heb je een goede samenwerking nodig. We zijn ontstaan uit het ACV en via het peterschap van ACW-Limburg een geassocieerde partner geworden. Als stichtend lid van beweging.net zijn we ondertussen een volwaardige partner. Dat is belangrijk voor ons. Je kunt alleen vooruitgang boeken als je coalities aangaat met de sociale bewegingen die er zijn. Wij hebben gekozen voor beweging.net en we zijn blij met die keuze.
Daarnaast zijn er nog meer samenwerkingsverbanden, bijvoorbeeld met andere sociale organisaties en met onderwijspartners, onder andere op het vlak van tewerkstelling en welzijnswerk. Ook met de lokale, provinciale en nationale overheden. Zo zorgen we als koepel voor ondersteuning voor onze verenigingen, maar staan we ook de individuele leden bij in hun streven naar dat waardige, waardevolle leven in België.
Heb je nog een goede raad voor je opvolger?
Voorzitter zijn is een ‘groepsgebeuren’ en samen werk je eraan om erop vooruit te gaan. Probeer het gevoel van de IC-familie verder te ontwikkelen door dicht genoeg bij je mensen en groepen te staan en naar hen te luisteren.
