“Er was ooit eens een tijd waarin mensen een aan- én een uitknop hadden. Nu staan ze constant in stand-by”, klinkt het bij kwb. En daar blijkt veel waarheid in te schuilen, want alhoewel we veel minder uren werken dan vroeger hebben we het allemaal druk-druk-druk en zijn we massaal op zoek naar het antwoord op de vraag hoe we de kwaliteit van ons leven kunnen terugvinden…

Wie werkt, ondervindt het elke dag opnieuw: de werkdruk stijgt, het moet productiever en efficiënter. Tijd voor een babbel is er niet meer. Niet in de zorg, niet in de dienstverlening… Nergens.
Steeds meer werknemers vinden de kwaliteit van het leven ook belangrijk. Gevolg is meer vraag naar arbeidsduurvermindering, naar thuiswerk, naar ouderschapsverlof… “Naar werkbaar werk”, verwoordt het ACV dat pleit voor nieuwe vormen van (voltijds) werken met bvb soepeler regelingen en een verbetering van de buitenschoolse kinderopvang.

Evenwicht

Femma, dat met haar personeelsteam zelf een jaar lang experimenteert met de voltijdse 30-urenweek, heeft het over het belang van evenwicht. Evenwicht tussen werktijd en privétijd zorgt voor meer energie en meer tijd voor andere waardevolle dingen in je leven. Ook Pasar onderlijnt dat een andere vorm of norm van voltijds werk nodig is om dat evenwicht te realiseren en ziet een evolutie naar de 30-urenweek als oplossing. Meer nog, er is behoefte aan een harde grens tussen arbeid en vrije tijd, klinkt het er. Een betere balans tussen werk en vrije tijd zorgt niet alleen voor gelukkigere, maar ook voor productievere en gezondere werknemers!

Een te gespannen relatie tussen arbeid en vrije tijd zorgt voor stress, burn-outs, ziekteverzuim…
Een stelling die ook door CM gedragen wordt. CM is niet alleen een ziekenfonds maar ook een gezondheidsfonds en wil er toe bijdragen om de veerkracht van zijn leden te verhogen op het niveau van de samenleving én van het individu. Bij voorkeur pro-actief en preventief. Bijvoorbeeld met cursussen of preventie-avonden.

Tijd voor tijd

En dat brengt ons tot de kern van de zaak: tijd vinden om tijd te maken, om meer levenskwali-tijd te realiseren is een uitdaging waar we als samenleving én als individu voor staan. Ook Familiehulp is overtuigd. Want ook als individu hebben we de slechte gewoonte aangeleerd om die efficiëntiedrang eveneens in onze vrije tijd door te trekken. Ook die proppen we eivol om toch maar niks te missen… Bij ouderen is de vooruitblik in de tijd korter dan de terugblik. Dat besef maakt tijd tot een bijzonder kostbaar goed.

Toch een kanttekening, want elke medaille heeft twee zijden.

Terwijl velen tijd te weinig hebben, zijn er ook een pak mensen – ouderen én jongeren – die eenzaam zijn. De dagen vliegen misschien voorbij, maar de uren blijven duren… Een evolutie die zowel bij OKRA als bij Samana al te vaak wordt vastgesteld.
En we moeten ‘tijd’ ook in een ruimer, wereldwijd perspectief durven zien. In heel wat landen zijn werkweken van 70 tot 80 uur, zonder sociale bescherming en in mensonwaardige arbeidsomstandigheden dagelijkse realiteit, aldus Wereldsolidariteit.

De Week van de Tijd wil niet alleen de ogen openen maar ook het debat.