De aanslag van 9/11 (nu bijna 14! jaar geleden) deed onze samenleving, meer dan we in ons dagdagelijkse leven vermoedden, erg bewegen.
Er is sindsdien een generatie jonge-ren opgegroeid onder een juk van wantrouwen. Jongeren die zich moeten verantwoorden voor de ramadan, voor op pleintjes spelen, voor terroristische aanslagen, voor Afghanistan, Syrië en voor het luide taalgebruik. Deze evolutie kwam begin dit jaar, met Charlie Hebdo, in een nieuwe stroomversnelling. Dat wantrouwen doet iets met de identiteit van die jongeren, het trapt op de ziel en kwetst.