Mag het wat m€€r zijn?

30ste Vlaamse Vredesweek van Pax Christi

Van 21 september tot en met 2 oktober loopt de 30ste Vlaamse Vredesweek, georganiseerd door Pax Christi en meer dan dertig partners, waaronder beweging.net. Ze roepen op om meer te investeren in vredesopbouwwerk met de slogan “Bouwen aan vrede: mag het wat m€€r zijn?”

John Malith Mabor: “Het is belangrijk om naar de lokale bevolking te luisteren”

De Vlaamse Vredesweek brengt jaarlijks een thema onder de aandacht van de publieke opinie en de overheid. Al drie decennia legt de campagne de vinger op uiteenlopende maatschappelijke en geopolitieke kwesties: de inzet van kindsoldaten, de nood aan meer dialoog, de situatie van miljoenen vluchtelingen, het klimaatbeleid, polarisering in eigen samenleving, enz.

Campagnecoördinator Thomas Deweer: “In 2019 roepen we op om meer te investeren in vrede. Het is immers eenvoudig: wie vrede wil, moet er ook in willen investeren. Als je het een echte kans wil geven, heb je een budget nodig. Met de ‘vouwen voor vrede’-actie mobiliseren we mensen in Vlaanderen om druk te zetten op onze beleidsmakers.”

Hoe investeren in vrede een verschil kan maken, wordt ook duidelijk aan de hand van getuigenissen. John Malith Mabor werkt voor PAX, de Nederlandse zusterorganisatie van Pax Christi Vlaanderen. Hij zet zich in voor de vrede in zijn land Zuid-Soedan. Met zijn team brengt hij veiligheidsrisico’s en -noden vanuit het perspectief van de lokale bevolking in kaart. Zo wordt een dialoog gestart en gaat hij op zoek naar oplossingen.

John Malith Mabor: “We zijn actief in vier deelstaten van Zuid-Soedan. We bevragen er de lokale bevolking. De verzamelde data worden in Nederland verwerkt. De conclusies zijn erg belangrijk voor de volgende fase. Daarbij brengen we afgevaardigden bij elkaar die bestaan uit traditionele stammenleiders, leger of politie en vertegenwoordigers van jongeren en vrouwen. Zij gaan in dialoog over hoe ze de uitdagingen kunnen aanpakken en vertalen dit naar concrete actieplannen.”

John zal als getuige tijdens deze Vredesweek vertellen waarom het zo belangrijk is om naar de lokale bevolking te luisteren. Hij geeft een concreet voorbeeld van waar hun werk het verschil gemaakt heeft:

“Tijdens de bevragingen in Payinjiar kwamen veeroof, eremoorden en verkrachtingen als belangrijkste problemen naar voor. Als schuldigen werden de Dinka uit het naburige Yirol met de vinger gewezen.

Zowel in Payinjiar als Yirol kwamen ze tot dezelfde conclusie: er was nood aan een vredesdialoog. De oplossingen aan beide kanten van de grens liepen gelijk.

We spraken af dat een groep uit Yirol naar Payinjiar zou gaan om een dialoog op te starten. De autoriteiten aan de grens stonden er weigerachtig tegenover. ‘Te gevaarlijk!’ zeiden ze, ‘jullie zullen nooit terugkeren’. Na veel onderhandelen werd uiteindelijk toch doorgang verleend. En wat bleek? Na vijf dagen keerde de Dinka’s uit Yirol veilig terug. Ook voor de Nuer van Payinjiar was dat een belangrijk teken. Het was een eer dat de delegatie hen vertrouwde en de stap waagde. Vervolgens trokken zij naar Yirol. Vandaag zijn de grensconflicten verminderd en neemt de handel toe. Zelfs de overheid feliciteert ons met wat we bereikt hebben.”