Voor Kerstmis werden we nogmaals geconfronteerd met een terroristische aanval, nu op een kerstmarkt in Duitsland. Meteen werd de klopjacht op de dader ingezet. Drie dagen later werd hij in Milaan doodgeschoten. Iedereen opnieuw gerust, ware het niet dat er vragen bleven hangen. Hoe kon deze man dagenlang onder de radar blijven en Europa doorkruisen? Tien dagen later ontdekten onze veiligheidsdiensten dat de dader 2 dagen na de aanslag zelfs 2 uren vertoefd had in Brussel-Noord.
En men schiet in actie. Stations krijgen extra beveiliging, met een prijskaartje van 13,5 miljoen euro. Er komen 750 extra camera’s en 1.550 verouderde beveiligingscamera’s worden vervangen en uitgerust met de beste technologie. Er worden meer dan 600 nieuwe beveiligingsagenten aangeworven. En minister Jambon blijft leuren met het voorstel om de identiteitscontroles van passagiers op internationale bus- en treinverbindingen te verscherpen.
Een daadkracht die kan tellen, maar in schril contrast staat met de aanpak van andere criminaliteit die ondertussen onder de radar kan blijven opereren.
Begin december was ik op een debat rond de voorstelling van het boek “Kinderen van het web” van onderzoekjournalist Peter Dupont over webcamkindersekstoerisme, een fenomeen dat spectaculair groeit. Op elk moment van de dag speuren overal ter wereld honderdduizenden cyberpedo’s het internet af. Kindermisbruik vindt vaak plaats in de virtuele wereld, maar met reële kinderen. Ook hier in Vlaanderen. Om dat te kunnen bestrijden, moet de politie virtueel kunnen patrouilleren. Niet alleen om te ontraden maar zeker om kindermisbruikers op te pakken.
In Nederland is men zich ondertussen bewust van de impact van deze criminaliteit. Op korte tijd werd er een Hack-wet gestemd. Dat betekent snel optreden, computers van verdachten in beslag nemen en onderzoeken, (virtuele) lokpubers gebruiken en proactief i.p.v. reactief optreden. Terwijl men in Nederland hiervoor 150 mensen inzet, buigt een 5-koppige cel in België zich over deze onaanvaardbare vorm van criminaliteit op de meest onschuldigen in onze samenleving, onze kinderen.
Ik vraag me af wanneer het politiek besef hierover doordringt en onze politici met evenveel daadkracht waarmee ze onze stations en grenzen willen beveiligen, ook gaan inzetten op de veiligheid van de kinderen wier leven en toekomst op de helling staat.
Carien Neven
Secretaris beweging.net Limburg
