De voorbije decennia is al meerdere malen empirisch aangetoond dat op vlak van woonbeleid in België/Vlaanderen de verdeelde middelen in mindere mate toekwamen aan de meest behoeftigen. Het woonbeleid is hiermee een voorbeeld van een matteüseffect (Deleeck).
Het is onder meer bekend dat de hypotheekaftrek – nu Woonbonus – in grote mate terechtkomt bij hogere inkomens en dat hetzelfde geldt voor andere woonsubsidies gericht op eigenaars. Simpelweg omdat het eigenaarschap onevenredig verdeeld is over arm en rijk in de samenleving.
De selectieve maatregelen zoals sociale huisvesting en huursubsidies bleken niet genoeg tegengewicht te bieden om de totale uitkomst van het woonbeleid in het voordeel van de lagere inkomens te buigen.
door Kristof Heylen
Kristof Heylen is expert wonen & betaalbaarheid van wonen en woonsubsidies bij het Onderzoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving (HIVA-K.U. Leuven)
