Als voorzitter van het grootste ziekenfonds wordt hij dagelijks met ziekte en gezondheid geconfronteerd. Maar vandaag is er één patiënt die Luc Van Gorp bijzondere zorgen baart: de politiek.
“Het politieke systeem gaat dezelfde weg op als de Kerk”, zegt hij. “Politici zijn te veel met zichzelf bezig. Ze hebben niet door dat de mensen massaal afhaken. Het is geen verrassing dat zoveel kiezers zondag blanco of extreem zullen stemmen.”
Voor de Christelijke Mutualiteit valt haar hoogdag niet op verkiezingsdag, maar enkele dagen later met Hemelvaart. Dan viert het ziekenfonds samen met de rest van de christelijke zuil Rerum Novarum.
Voor Luc Van Gorp is het de aanleiding om aan de alarmbel te trekken. Hij maakt zich grote zorgen over de manier waarop het politieke systeem de mensen behandelt. “Ik heb mezelf afgevraagd wat er fundamenteel veranderd is tegenover vijf jaar geleden”, zegt hij.
“Dan stel ik vast dat de politiek steeds meer een opdeling maakt tussen wie erbij hoort en wie niet. Er is een bepaald ideaalbeeld, en enkel wie daaraan voldoet, hoort erbij: werkende, blanke tweeverdieners zonder beperking of ziekte. Iedereen die daarbuiten valt, is een probleem.”
“Dat merk je bijvoorbeeld aan de manier waarop langdurig zieken vandaag worden bekeken. Die moeten zichzelf bijna gaan verantwoorden, om duidelijk te maken dat ze geen profiteurs zijn. Ook werklozen worden scheef bekeken, want “er zijn toch jobs genoeg”. Hetzelfde met mensen met een andere huidskleur, die het nog steeds veel moeilijker hebben in het leven.”
Vanwaar komt die opdeling?
“Er ligt een overdreven focus op werk. Het mantra is: ik werk, dus ik besta. De druk is zo groot dat steeds meer mensen uit het systeem vallen. Vandaag zitten 418.000 werknemers ziek thuis. Tegelijk is er een onderhuidse tegenbeweging bezig van mensen die bewust kiezen voor traagheid en kwaliteit. Die zich afzetten tegen dat mantra. Ze gaan vier vijfde werken en hoeven niet meer per se een bedrijfswagen. Ze willen werk dicht bij huis, maken tijd voor hun relatie en hun gezin,…”
Hebben we die werkenden niet net nodig om de pensioenen en de gezondheidszorg te betalen? Alle partijen zeggen nu al dat ze na de verkiezingen nog meer mensen aan het werk willen krijgen, net om het systeem betaalbaar te houden.
“De vraag moet vooral zijn of het geld nu wel naar de juiste zaken gaat. Zo gaan er veel te weinig middelen naar de geestelijke gezondheidszorg en preventie. Elke investering daarin kan veel kosten achteraf vermijden. Nu gaat er jaarlijks 8 miljard euro naar de langdurig zieken. Dat zou een pak kunnen dalen door preventief te werken, door te vermijden dat deze mensen ziek worden. Als ziekenfonds hebben wij de opdracht om langdurig zieken weer aan het werk te krijgen, maar dat is onhoudbaar als de oorzaken niet eerst worden aangepakt.”
De peilingen voorspellen zondag een overwinning voor Vlaams Belang. Bent u verrast?
“Veel mensen zijn boos, en dan zoeken ze de extremen op, of stemmen ze blanco. Ik begrijp die boosheid. De politiek is vervreemd van de bevolking. De partijen zijn te veel met zichzelf bezig. Ze zetten hun volksvertegenwoordigers uit als pionnen. Terwijl die volksvertegenwoordigers net vanuit het volk zouden moeten komen, en door de bevolking gedragen moeten worden.
Je ziet het ook aan het versplinterde partijlandschap. Er is geen enkele partij die erin slaagt om een verhaal te vertellen dat meer dan een derde van de bevolking overtuigt. Mensen zijn hun connectie met de politiek kwijt. Ze hebben het gevoel dat ze er niet meer bij horen. Daardoor dreigt het politieke systeem dezelfde weg op te gaan als de Kerk. Die is de connectie met haar gelovigen helemaal kwijtgeraakt. En de laatste die het door had, was de Kerk zelf. Dat dreigt nu ook met de politiek te gebeuren.”
“De gele hesjes hebben al een signaal gegeven. Achter hun boosheid zat net dat gevoel van wij horen er niet meer bij. Maar in de plaats van naar hen te luisteren, heeft de politiek hen neergezet als halve criminelen.”
Is er dan geen enkele politicus die de bevolking meekrijgt?
“Ik zie bij sommige politici wel pogingen om dat te doorbreken, maar ze slagen er niet altijd in om het te verwoorden. In hun acties zie ik het wel, maar ze hebben moeite om ernstig genomen te worden.”
U bent wel heel pessimistisch over de politiek.
“Het politieke systeem is ziek, en moet dringend in therapie. De politiek moet op zoek naar haar wortels, zich afvragen waarom ze het doet. Nu is de politiek een derderangs schietkraam op de kermis. Iedereen is maar in het rond aan het schieten. Als het kraam helemaal is leeggeschoten, blijkt dat je nog steeds niks in handen hebt, want de prijzen zijn zo'n rommel dat ze al kapot zijn nog voor je thuis bent.”
“De politiek moet met de fundamentele vragen bezig zijn. Bijvoorbeeld: in ons land plegen elke dag gemiddeld drie mensen zelfmoord. Een dramatisch cijfer, waarmee we de koploper zijn in West-Europa. Dáár moet de politiek mee bezig zijn. Niet alleen vanuit de gezondheidszorg, maar vanuit de hele maatschappij.”
BRON: Het Nieuwsblad - 22/05/2019
