Zaterdag 17 oktober, Werelddag van het Verzet tegen Armoede. Sociale organisaties mobiliseren op grote schaal. Politici leggen zoals elk jaar verklaringen af over hun ‘oplossingen’.

En zoals altijd besteden de media in deze periode meer dan anders aandacht aan de armoedeproblematiek. De ‘verhalen van de armen zelf’ komen uitvoerig aan bod. Ze moeten de armoede zichtbaar maken en zo de onverschilligheid in de samenleving bestrijden. Want zij die het goed hebben, beseffen te weinig wat armoede concreet betekent. De mediaverhalen moeten dat duidelijk maken en zijn tegelijk een oproep tot solidariteit. Het is belangrijk dat die subjectieve kant van de armoede in beeld komt.

Gezien de armoede blijft stijgen, is het ook uitermate belangrijk dat de problematiek in beeld blijft en dat er naar oplossingen wordt gezocht. Maar als deze ‘armenverhalen’ overheersen, dreigt de problematiek te worden herleid tot anekdotiek. In die verhalen ontbreekt vaak een structurele analyse van de oorzaken en de achtergronden van armoede. Zo’n analyse maakt duidelijk dat de toename van de armoede vandaag de dag niet toevallig is, maar het gevolg van de wijze waarop we onze politiek, onze economie en ons sociaal systeem organiseren.

Onze media zoeken, in symbiose met de politiek, voortdurend naar aandacht in onze spektakelmaatschappij. Daarmee gaan ze vaak voorbij aan de grond van de zaak. Terwijl we net van de waakhond die de media zijn, mogen verwachten dat ze de armoede niet herleiden tot anekdotes en dat ze een blijvende kritische analyse maken van de oorzaken en achtergronden van armoede, en niet enkel halverwege oktober.

Het gevolg is zoals met heel wat acties: een jaarlijkse, goed getimede, korte periode van medelijden: ‘Ocharme die armen!’
Medelijden is niet hetzelfde als solidariteit. Het baart dikwijls paternalisme. Solidariteit kan aanzetten tot structurele herverdeling. En vooral dat laatste hebben we nodig om het armoedeprobleem uit de wereld te helpen. Solidarność.

Carien Neven
Secretaris beweging.net Limburg