Een paar weken geleden ging de spade de grond in voor de bouw van de eerste van vier studententorens aan het zwembad van Hasselt. De burgemeester had een simpele rekenoefening gemaakt. De volgende jaren trekt Hasselt 2.000 studenten meer van wie er een op vijf op kot gaat. Dus: 400 koten extra. Tot zover de oefening. Over socio-economische profielen van studenten en wijzigende onderwijsfinancieringen werd niet gesproken. De rol van de stad in dit privaat project beperkt zich tot de inbreng van de grond. Met de opbrengst wordt het nieuwe zwembad deels betaald, goed voor de Hasselaar.

Maar minder fraai voor de student. De bouw en verhuur van de studentenkoten wordt overgelaten aan de projectontwikkelaar. Die kan nog niets over de prijs van de koten zeggen, maar troost met de garantie dat het marktconforme prijzen worden. Hamvraag is natuurlijk wat marktconforme prijzen zijn voor “heel moderne, ruime kamers, met bewaking en digitale snufjes”.

Hopelijk heeft de stad ook afspraken gemaakt met deze privépartner over gewenste diversiteit binnen dat nieuw kotenbestand. Waarschijnlijk zijn er toch ook nog studenten die bereid zijn om iets kleinere, eenvoudigere, en dus goedkopere, koten te huren. Feit 1: 18% van de studentenpopulatie van de UHasselt zijn beursstudenten. Feit 2: de inschrijvingskosten voor studenten gaan de hoogte in. Feit 3: de instellingen moeten besparen op hun studentenvoorzieningen met o.a. de sociale woontoelage.

Met andere woorden: dit bijna monopolie van een privépartner voor de uitbreiding van het kotenbestand (privéwoningen mogen niet meer verbouwd worden tot koten) is onverstandig zonder afspraken over prijzendiversificatie. Ik betwijfel of de bouwpromotor die maatregel op eigen initiatief zal aanbieden. Winst zit toch meestal meer in het promotoren-DNA dan sociaal engagement.

Het stadsbestuur gaat naar eigen zeggen voluit voor een studentencampus met alles erop en eraan, helemaal naar Amerikaans model. Een vergelijking en evolutie die niet echt hoopvol stemt. Studeren in Amerika blijft voor vele jongeren een droom omdat studeren er voor velen onbetaalbaar is. Het Amerikaans model kunnen we missen als kiespijn.

Carien Neven
Secretaris beweging.net Limburg