Slimme streefcijfers moeten verzuring tegengaan
Dat groepen van mensen aan de kant van de maatschappij worden geschoven, is van alle tijden. De integratie van deze groepen in onze samenleving is ook niet nieuw. Decennia lang wordt er al gezocht naar manieren om alles en iedereen een plaats te geven in onze samenleving. Met wisselend succes, zo blijkt. “Meer en meer krijgen we een gescheiden samenleving,” constateert ACV-Bijblijfconsulent Mustafa Harraq, “waar wijken, scholen, beroepen, bedrijven, ... gereserveerd zijn voor bepaalde groepen van mensen.”
Een kwalijke evolutie, die de tegenstellingen in onze samenleving verscherpt. “We moeten voor de nodige tegenwind zorgen,” zegt Mustafa. De werkvloer lijkt de ideale uitvalsbasis om daarvan werk te maken.
Gelukkig zijn
Alle allochtonen zijn extremisten, 50-plussers worden snel ziek, laaggeschoolden kunnen niets, jongeren willen niet meer werken ... “Vooroordelen, veralgemeningen, slogans, ... maken dat hele groepen in onze samenleving over dezelfde kam worden geschoren met een steeds toenemende polarisering in onze maatschappij,” zegt Mustafa Harraq. “Een evolutie, die de verzuring in onze samenleving in de hand werkt. Zeker wanneer het minder goed gaat, wijst iedereen naar iedereen als de grote schuldige,” stelt hij vast.
Het wordt volgens Mustafa dan ook hoog tijd dat we elkaar leren kennen. “Onbekend is onbemind ... cliché maar een waarheid als een koe. De afgelopen 10 jaar zag ik als ACV-Bijblijfconsulent 15.427 mensen bij collectieve begeleidingen en nog eens 2.332 mensen in individuele sessies. Mijn conclusie: wat al die mensen willen, verschilt niet zo heel erg van elkaar. Iedereen wil zijn plaatsje in de samenleving, financieel rondkomen, gelukkig zijn, een toekomst voor zijn kinderen, ...”
Afspiegeling
Toch geraken bepaalde groepen in onze samenleving niet meer aan de bak. Figuurlijk niet, maar ook letterlijk niet.
“Een job is nochtans dé inrijpoort in een samenleving. Niet alleen verdien je een inkomen, je kan je nut bewijzen, je legt sociale contacten, bouwt een netwerk uit, je hoort erbij,” stelt Mustafa. “Sommige potentiële werknemers blijven echter steevast uitgesloten van de arbeidsmarkt. De onwil bij heel wat werkgevers én klanten om niet voor de ‘klassieke’ werknemer te gaan, blijft bestaan. Nochtans zou een gezonde werkvloer een afspiegeling moeten zijn van de samenleving en dat is nu veelal niet het geval.”
Slimme streefcijfers
Samen met Carien Neven van beweging.net is Mustafa dan ook met de dag meer gewonnen voor slimme streefcijfers. “Niet zomaar quota’s die lompweg opleggen dat elk bedrijf zus of zoveel werknemers uit een bepaalde groep moet aanwerven, maar slimme streefcijfers die rekening houden met regionale verschillen,” zegt Carien. “Enkel zo kan de werkvloer een weerspiegeling zijn van de arbeidsmarkt in de regio.”
En dat zou een goede zaak zijn voor iedereen. “Werkgevers zullen uit een grotere groep arbeidskrachten kunnen aanwerven, ‘nieuwe’ klanten zullen zich meer betrokken voelen en vooroordelen worden doorbroken,” aldus Carien.
Investeren
Mustafa en Carien gingen hiervoor onder andere hun mosterd halen bij de buurlanden. “In alle omringende buurlanden wordt reeds met dergelijke slimme streefcijfers gewerkt.” En de afdwingbaarheid ervan?
“In Duitsland bijvoorbeeld moeten bedrijven, die hun streefcijfer niet halen, een premie betalen. Geen sanctie maar centen die vervolgens worden geïnvesteerd in de begeleiding van die doelgroepen, die moeilijk aan een job geraken. Je kan het zien als een soort fonds waarmee geïnvesteerd wordt in de maatschappij. En daar moeten wij ook op inzetten. Wij beschikken over een arbeidsreserve, mensen die kunnen en willen werken mits ze tijdig in onze arbeidsmarkt worden geïntegreerd. Nu lopen we in België heel wat mis ondanks al het potentieel dat we hebben. Ondertussen worden er oplossingen gezocht in het aantrekken van buitenlandse arbeidskrachten met in heel wat sectoren sociale dumping tot gevolg.”
Reservebank
Dat de werkgevers niet staan te springen om met slimme streefcijfers aan de slag te gaan, daar is Mustafa zich van bewust. “Maar dat de arbeidsmarkt zichzelf wel zal regelen, daar geloof ik al lang niet meer in. Ondanks de stortvloed aan tewerkstellingsmaatregelen blijven groepen van mensen op de reservebank van de arbeidsmarkt zitten. Tijd om het geweer van schouder te veranderen en eens echt werk te maken van gemengde werkvloeren.”
