Project ICan zet stappen vooruit met kwetsbare jongeren
“Ik vind het enorm sjiek wat ze doen. Dit is alles omvattend, hier is plaats voor iedereen.” Zo vertellen Stijn Abrahams en Safi Shafig. Ze hebben bij vzw Arktos deelgenomen aan ICan, een begeleidingstraject voor moeilijk bereikbare jongeren. “Ze zijn vaak al lang werkloos en hebben heel wat trajecten achter de rug. Wij vertrekken van wat de jongere zelf wil, en daarom hebben we goede stappen vooruit gezet”, zegt Koen Derickx van Arktos.
Sander, Safi en Stijn (deelnemers ICan) en vooraan Koen Derickx (vzw Arktos): “Bij ICan bepaalt elke jongere zelf wat belangrijk is om vooruit te raken, en dat werkt.”
Stappen
Heel wat jongeren proberen tevergeefs aan werk te raken. Ze zijn laaggeschoold, en hebben ook nog psychische, drugs- of huisvestingsproblemen. Koen: “Jongeren die elders afhaken of geschorst zijn door de RVA, kunnen bij ICan terecht. Een ICan-traject duurt 9 maanden, wat redelijk lang is. 25 % van de deelnemers vindt werk. Dat is heel veel.” Maar werk is niet de enige doelstelling. Koen: “We zetten stappen met de jongeren. Niet iedereen geraakt bij wijze van spreken tot op 100 meter. 30 meter is een even knappe prestatie.” Sommige jongeren startten vanuit ICan een zinvolle dagbesteding bij een sportclub, om terug ‘onder de mensen’ te komen. Enkelen zaten in het deeltijds onderwijs, maar zonder job. Safi: “Ik zat in het deeltijds onderwijs en werkte daarna 10 maanden bij vzw Fietsbasis. Nu volg ik ICan en ga elke voormiddag naar de Nederlandse les. Ik heb net een goed examen gehad. Ik hoop dat ik terug bij Fietsbasis kan beginnen. Ik wil écht werken. Ik wil niet thuis blijven.”
Herstellen
De jongeren kwamen drie uur per week in groep naar Sporting Hasselt. Ze hebben er klusjes gedaan in het sportstadion en in Hasseltse wijken ontmoetingsplaatsen voor jongeren hersteld. Om de 2 à 3 weken was er een individueel gesprek. Stijn: “De individuele gesprekken met Koen waren voor mij het belangrijkste. Door die hangplekken te herstellen kreeg ik meer zelfvertrouwen, omdat ik het gevoel had dat ik iets nuttigs deed. We hebben ook veel gelachen.” Koen: “Het groepsmoment is gewoon altijd heel leuk, drie uur weg van de problemen.”
Sturen
Koen: “ICan is maatwerk: de jongere zit aan het stuur en bepaalt waar hij naartoe wil. Wij zeggen nooit: de jongere moet dit, de jongere moet dat. Zij zeggen me: Koen, mijn leefloon is geschorst, wat kunnen we hieraan doen? We zoeken telkens opnieuw samen met de jongere een netwerk, organisaties of mensen, om tot bij de juiste hulpverlening te raken.” Met elke jongere wordt een individueel stappenplan opgesteld, bv. twee dagen per week vrijwilligerswerk doen als opstap voor tewerkstelling binnen ‘artikel 60’, via het OCMW, om in orde te raken met uitkeringen en als eerste werkervaring. Wie uitgeschreven wordt uit het deeltijds onderwijs, wordt ‘warm’ overgedragen aan de VDAB. De methodiek sluit heel sterk aan bij Missing Link (zie: www.arktos.be).
Content
Koen: “We blijven de jongere bellen als die niet komt opdagen, we gaan op huisbezoek. Wij straffen niet. Als we iemand na drie maanden terug zien, dan zijn we echt content.” ICan is heel intensief. Maar soms volstaat het om op één terrein vooruitgang te boeken, dan volgt de rest.” Stijn: “Hier is plaats voor iedereen, op zijn eigen tempo. Ik heb ondertussen werk gevonden. Ze hebben me geleerd hoe een gesprek aangaan, dat is belangrijk bij het solliciteren. Maar ook als je werk hebt, kan je terugkomen. Of de begeleiders bellen als het nodig is.”
Safi: “Koen is écht de beste, écht goed, die doet alles voor ons.” Stijn: “Dat is geen gemakkelijke job hier voor die begeleiders. Ik vind het enorm sjiek wat ze doen.”
Fier
De voorbije twee jaren voerde Arktos met ESF-financiering het project ICan uit in Hasselt en Houthalen, in opdracht van de provincie Limburg, de stad en het OCMW van Hasselt en VDAB Limburg. In Hasselt wordt onderzocht of ICan verdergezet kan worden vanuit het OCMW. Nadja Vananroye, OCMW-voorzitter: “We hebben krachten gebundeld tussen organisaties en tussen mensen. Dergelijke concrete projecten zijn nodig. Deze jongeren mogen heel fier zijn op het traject dat ze hebben afgelegd.”
