Waar naartoe met overleg cultuur en welzijn?

We hebben in Limburg samen met het provinciebestuur mooie resultaten neergezet. Die provincie wordt op dit ogenblik sterk gereorganiseerd. De provincieraad en het provinciepersoneel zullen nauwelijks nog bezig mogen zijn rond welzijn en cultuur. Maar dat wil niet zeggen dat de Limburgers hun gedacht niet meer mogen zeggen daarover! Het zal zoeken zijn hoe we in de toekomst de toch wel belangrijke overlegtafels en adviesraden gaan organiseren. Daarover was er donderdag 26 maart een overleg met Jo Brouns, kabinetsmedewerker van minister Vandeurzen.

Deskundig

Jo Brouns, kabinetsmedewerker minister Vandeurzen: "Voor de 'persoonsgebonden bevoegdheden', d.w.z. welzijn , cultuur, sport en jeugd, zijn vanaf 1 januari 2017 enkel nog Vlaanderen en de gemeenten bevoegd. De provincies zullen deze taken vanaf dan niet meer opnemen."

Rik Bloemen, beweging.net Limburg: "De Vlaamse administratie zal volgens ons meer verspreid over alle regio's moeten werken. Sommige andere diensten hebben al kantoren en een werking in Limburg, bv. de Vlaamse dienst Wonen. Maar hoe gaan de diensten van Welzijn en Cultuur dat doen? De Vlaamse administratie is dat niet gewoon, zo dicht bij de mensen en de instellingen, met heel directe vragen. Dat zullen ze moeten leren. Tot voor een paar jaar keek men soms wat neerbuigend naar het werk van de provinciale ambtenaren. Maar op het provinciehuis is heel wat deskundigheid. Zeker in Limburg zijn we heel sterk in samenwerking tussen verschillende sectoren en diensten, en het provinciepersoneel speelde daarbij een belangrijke rol".

Meerwaarde

Jo: "Wij vinden het belangrijk dat de Vlaamse ambtenaren van Welzijn en de agentschappen (bv. Kind&Gezin) contact houden met wat er in de regio's gebeurt en dat ze er aanwezig zijn met hun deskundigheid en dienstverlening. En vooral ook dat ze gaan luisteren wat er gebeurt, wat er nodig is en waar er kan worden samengewerkt. Hoe dat precies zal gaan, dat weten we nog niet. We zijn daarover aan het nadenken. Maar je voelt de behoefte en meerwaarde provinciaal: de provincie was en is een goed niveau. De deskundigheid van de mensen die nu op de provincies werken zal daarbij zeker nodig zijn.

Sterker

Luc Bijnens, Wit-Gele Kruis: "Thuisgezondheidszorg heeft in Limburg een traditie van samenwerking. We willen in Listel, Spil (geestelijke gezondheidszorg ) , Palliatief Netwerk en Pallion (voor palliatieve thuiszorg), ... nu ook sector-overschrijdend tot verdere samenwerking komen. Huisartsen, diensten voor thuiszorg, mantelzorgers, kinesisten ... overleggen provinciaal en regionaal zodat zwaar zieke Limburgers thuis de beste zorgen krijgen. De provincie is voor ons heel belangrijk als tussenniveau. Wij denken dat het niet goed is als elke sector zelf gaat lobbyen bij de ministers. Als we eerst samen in de provincie overleggen, dan kunnen we met meer deskundigheid en een sterker dossier naar Brussel gaan. Het provinciebestuur hoeft hiervoor trouwens niet altijd personeel te betalen. Het helpt ons ook als we bv. op het provinciehuis kunnen vergaderen".

Uniek

Rik: "De ene provincie is natuurlijk de andere niet. Elke regio had en heeft zijn eigen snelheid, zijn eigen accenten. Daarom waren er bv. de 'impulssubsidies'. De provincie Limburg heeft vroeger het unieke Limburgs Steunpunt Kinderopvang opgericht. Opvanginitiatieven kunnen er overleggen om zich beter te organiseren, over de opleiding van de begeleiders en de beste kansen voor onze kinderen. Het kan niet dat Vlaanderen copy-paste doet en overal hetzelfde gaat doen".

Inge van Ranst van Internationaal Comité: "We konden met de collega's van andere organisaties en diensten altijd terecht op de provincie, bv. met de Limburgse Integratieraad, de Vrouwenraad, de Cultuurraad, de Jongerenraad. Er wordt daar dus heel wat vergaderd, maar dat wil niet zeggen dat het een 'praatbarak' is. We vergaderen niet om te vergaderen, wel omdat het nodig is. Het is heel belangrijk dat we over de belangrijke thema's en knelpunten overleggen."

Trekken

Inge: "Er kan een sterke dynamiek uitgaan van die gesprekstafels. De werking rond intra-familiaal geweld was bv. een idee uit de adviesraden. Tot nu gingen we dan naar de gedeputeerden of de gouverneur met onze ideeën. Die maakten er dan werk van, brachten de juiste partners aan tafel, waren scheidsrechter bij discussies. Maar hoe gaat dit in de toekomst verlopen? We zijn door het wegnemen van Welzijn en Cultuur bij de provincies de 'trekker' kwijt. Het Pric is een paar maanden geleden opgegaan in de EVA Integratie en Inburgering, ze moeten elke vraag vanuit de LIR in Brussel voorleggen. Dat gaat veel trager."

Rik: "We gaan in Limburg gesprekstafels nodig blijven hebben. Het is interessant als mensen en verenigingen die bv. met erfgoed bezig zijn of met geestelijke gezondheidszorg ervaringen kunnen uitwisselen en zo van mekaar leren. Het is belangrijk dat we mekaar thematisch zien, als er zich iets nieuws, iets moeilijks voordoet. Zoals bv. bij de sluiting van Ford. We hebben daarvoor geen decreten nodig. Maar we vragen toch met aandrang dat de Vlaamse ministers met ons nadenken hoe we samenspraak tussen en met het middenveld in de provincies kunnen blijven organiseren, en waar dat zijn plek krijgt".