In 1959 sloot de toenmalige Bondsrepubliek Duitsland het eerste bilaterale investeringsbeschermingsakkoord af waarin het ondertussen beruchte Investor-to-State Dispute Settlement mechanism – ISDS, voorzien werd. Sindsdien sloten landen wereldwijd meer dan 3000 van dergelijke akkoorden af. De akkoorden waren in de eerste plaats bedoeld om de investeerder een extra garantie te geven dat hij niet onterecht onteigend zou worden door regeringen van staten met een wankele juridische reputatie. Het systeem werd sterk gepromoot door de OESO en zou in principe de internationale investeringen en de economische ontwikkeling, in het bijzonder in ontwikkelingslanden, moeten bevorderen.
Renaat Hanssens
Adviseur Studiedienst ACV
