Om de zoveel jaren waait er een wind van onbehagen door het maatschappelijk middenveld. Een wind ook van dreigend onheil, van overheden die willen besparen en de maatschappelijke verhoudingen willen hertekenen. Steeds weer waait deze wind ook weer voorbij, zij het met hier en daar wat stormschade en pluisjes van bloemen te verspreiden. Het moeilijke aan dit soort winden is dat ze nog minder dan het weerbericht goed te voorspellen zijn.

Zoals het een goede huisvader in dat geval betaamt, kunnen we ons maar beter voldoende voorbereiden zodat we sterk staan eens de wind op volle kracht voorbij raast. Dit artikel staat stil bij één specifieke uitdaging die de kop op steekt: de criminalisering van sociale actie. Vooraleer hierop in te gaan, geven we een bredere kaderstelling.